5η Διάσταση
Σήμερα στο όνειρο μου(;) βίωσα μια άλλη πραγματικότητα.
Δεν ήταν όπως τα συνηθισμένα όνειρα όπου οι αισθήσεις και τα γεγονότα δεν απέχουν πολύ από τις εμπειρίες της καθημερινότητας.
Δεν ήταν ένα όνειρο που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως αφηγηματικό μιας παρούσας κατάστασης μου έστω και συμβολικά όπως συνηθίζεται στα όνειρα.
Ήταν κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό, μια εικόνα που δεν ανήκει στον κόσμο τούτο.
Μπορούσα να αιωρούμαι χωρίς να φοβάμαι ότι θα πέσω. Μπορούσα να είμαι στον αέρα και ταυτόχρονα στο έδαφος χωρίς να μπερδεύει την αντίληψη μου. Το πάνω και το κάτω ήταν ένα.
Δεν υπήρχε καμία συγκεκριμένη αίσθηση του χρόνου. Αντίθετα μπορούσα να δημιουργήσω τον χρόνο που επιθυμούσα και την ταχύτητα του.
Μπορούσα να είμαι στο παρελθόν στο παρών και στο μέλλον ταυτόχρονα και η κάθε χρονική κατάσταση να έχει διαφορετική ροή χωρίς να μου προκαλεί σύγχυση. Είχα έλεγχο στον χρόνο που άλλαζα σε σχέση με τις δημιουργικές μου επιθυμίες.
Είχα μια βασική επιθυμία, της Δημιουργίας. Δεν είδα να καταπιάνομαι με κάτι συγκεκριμένο αλλά είχα την αίσθηση ότι μπορούσα να δημιουργήσω οτιδήποτε επιθυμούσα και να το τοποθετήσω σε ένα χρονικό περίβλημα.
Με είδα να έχω 4 πόδια και μετά 4 χέρια που όριζα ανεξάρτητα το ένα από το άλλο εντελώς φυσιολογικά. Θα μπορούσα να είχα περισσότερα άκρα χωρίς πρόβλημα.
Δεν υπήρχαν συναισθήματα αλλά μια διάχυτη αίσθηση απέραντου σεβασμού σε αυτό που με περιβάλει. Ο φόβος ήταν άγνωστος αλλά η εμπειρία του φόβου υπαρκτή και βιωμένη. Η αγάπη ατελώς βιωμένη εν ζωή μπροστά από το συναίσθημα της Αγάπης προς Όλα που με κατέκλυζε. Η κατανόηση απέραντη καθώς και η σοφία, και η σοφία ζητούσε σοφία μέσα από τη δημιουργία.
Δεν υπήρχε κούραση, δεν υπήρχε άγχος, δεν υπήρχε βιασύνη, δεν υπήρχε θάνατος.
Ζούσα σε ένα ατελείωτο τώρα με άπυρα επίπεδα ταυτόχρονης ζωής.
Είχα ένα κορμί ανθρώπινο που μέσα του είχε και άλλα κορμιά σε πλήρη αρμονία.
Να’ναι αυτή η 5η διάσταση ;;;
Αν αυτή είναι η άνω διάσταση τότε εγώ είμαι αυτό που επέλεξα να βιώσω στο περιορισμένο τώρα σε τούτη τη διάσταση υπακούοντας στη προτροπή της Σοφίας που είναι η δημιουργία. Πράγματι, κοιτάζω γύρω μου και βλέπω στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή χιλιάδες ζωές να βιώνουν τον εαυτό τους, άνθρωποι, ζώα, πέτρες, αέρας, νερό και μου δίνεται η ευκαιρία να τα αγγίξω μέσα από τις αισθήσεις που δημιουργήθηκαν για αυτό τον σκοπό. Σπουδαία εμπειρία, μοναδική γιατί στην άνω διάσταση δεν υπάρχουν αισθήσεις αντίληψης. Δεν μπορώ να αγγίξω ένα δένδρο και να το αισθανθώ δένδρο ούτε να χαϊδέψω ένα ζώο και να αισθανθώ τις γραμμές του στην άκρη των δαχτύλων μου. Αν δεν έχω αυτή την εμπειρία τότε αισθάνομαι ότι με δυσκολία θα δημιουργούσα δομημένα δηλαδή εν αρμονία. Προφανώς θα δημιουργούσα πρώτα τις αισθήσεις για να έρθω σε επαφή με την Σοφία του Δημιουργήματος μου.
Και τώρα αναρωτιέμαι. Τι θέλω να Είμαι Σήμερα ; Η μαγική προτροπή σε μια φράση.
ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΜΟΥ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Ω ΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥΤΗ. ΕΙΜΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΣΟΥ. Σ’ΑΓΑΠΩ
