Όταν ο ψόας μιλά!

Εμπειρίες Ανθρώπων

Η κυρία Κ. 34 χρονών, ήρθε με πόνους στη μέση. Την ταλαιπωρούν τώρα και δύο μήνες είπε, και δεν μπορεί να κοιμηθεί τη νύκτα. Πονά και μπροστά στη κοιλιά πάνω από τον αριστερό βουβωνικό σύνδεσμο, κάτι που την ανησύχησε αρκετά και την ώθησε να κάνει ένα σωρό εξετάσεις.

Ίσως να έφταιγε το γυμναστήριο υπέθεσε, όπου έκανε ένα ομαδικό με βάρη. Δεν έκανε καμία απότομη κίνηση και έτσι δεν μπορούσε να σκεφτεί παρά μόνο το γυμναστήριο.
Πονούσε πολύ, δεν μπορούσε να μείνει όρθια στον νεροχύτη, ούτε να περπατήσει, κουραζόταν εύκολα και ένοιωθε ανήμπορη.

Η μαγνητική δεν έδειξε τίποτα, μια υπόνοια κήλης ίσως, αλλά τίποτα το σπουδαίο. Έκανε εξετάσεις αίματος που δεν έδειξαν τίποτα.  Ήθελε να κάνει και κολονοσκόπηση αλλά ο γαστρεντερολόγος της είπε ότι δεν ήταν απαραίτητο. Εκείνος παρατήρησε ότι είχε λόρδωση στην οσφυϊκή μοίρα και της πρότεινε να κάνει φυσικοθεραπείες. Έτσι ήρθε ένα πρωινό, αγχωμένη και σε σύγχυση. Δεν πίστευε ότι ήταν κάτι μυϊκό. Βασικά δεν ήταν σίγουρη ότι θα την βοηθούσε η σπονδυλοθεραπεία, αλλά ήρθε!

Την ρώτησα αν συνέβη κάποιο σημαντικό γεγονός στη ζωή της πριν από δύο με τρείς μήνες, αν πέρασε κάποια μεγάλη στενοχώρια ή φόβο, και είπε ότι πέρασε απλά μια αγχωτική περίοδο. Της ζήτησα να μου πει περισσότερα και διστακτικά είπε ότι τότε ο άνδρας της είχε πάει για δουλειά στο εξωτερικό για μερικές εβδομάδες και αγχώθηκε που έμεινε μόνη της με το παιδί. Η σχέση τους είναι πολύ καλή, δεν φοβόταν να μην ξαναγυρίσει ή ότι θα πάθαινε κάτι κακό, απλά βίωσε κάτι σαν κρίση πανικού. Ήταν μόνη, μόνη με το παιδί.

Κατά την διάρκεια της θεραπείας φάνηκε γρήγορα ότι ο αριστερός λαγονοψοϊτης ήταν σε πλήρη σύσφιξη. Δεν επέτρεπε και πολλές κινήσεις στο μηρό. Οι σπασμοί του αντανακλούσαν αισθητά στην οσφυϊκή μοίρα. Το άγγιγμα Αγάπης την ηρέμησε αρκετά και πλέον έβλεπε ότι η σύσπαση του μυ έδινε αυτούς τους πόνους στη μέση και στον βουβώνα που τόσο καλά γνώριζε. ‘Ξέχασα να σου αναφέρω και κάτι άλλο είπε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Είχα κάτι σαν εξάρθρωση στο αριστερό μου ισχίο όταν ήμουν ενός χρόνου και ένας χειροπράκτης το έβαλε στη θέση του. Δεν είχα γεννηθεί έτσι’. Στην ερώτηση μου τι συνέβη τότε στη ζωή της και ποια ήταν η σχέση της με τον πατέρα της απάντησε αμέσως και χωρίς να το σκεφτεί πολύ ότι είχε πάντα μια ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα της. Τον αγαπούσε περισσότερο ακόμα και από την μητέρα της και τότε όταν ήταν ενός χρόνου, ο μπαμπάς της για πρώτη φορά έφυγε στο εξωτερικό για δουλειά, για πολλούς μήνες. Το θυμάται γιατί η μητέρα της είπε ότι κάλεσε τον σύζυγο της να γυρίσει εσπευσμένα πίσω καθώς αντιλήφθηκε την δυσλειτουργία στο πόδι της μικρής και έπρεπε να πάρουν μαζί μια απόφαση για το τι θα έκαναν με αυτό. Ενοχλήσεις στο πόδι της το αριστερό είχε πολλές φορές και αργότερα και αυτό είχε πάντα να κάνει με τα ταξίδια του μπαμπά της στο εξωτερικό.

Της μίλησα για την σχέση πατέρας-σύζυγος-αριστερός ψόας. Της είπα ότι ο μυς αυτός εκφράζει έναν υπαρξιακό φόβο. Δεν φάνηκε να κατανόησε αμέσως την συσχέτιση, παραδέχτηκε όμως ότι πράγματι το συναίσθημα που ένοιωσε ήταν φόβος, ένας τεράστιος φόβος μοναξιάς.

-Τι έχω τελικά, ρώτησε, μπορείς να μου πεις; Ποια είναι η διάγνωση σου;
-Δεν κάνω διαγνώσεις της είπα, δεν είμαι γιατρός. Μπορώ όμως να σου πω πως το λένε αυτό το συναίσθημα.
-Γράψε μου το σε ένα χαρτί να το έχω.

Και εγώ της έγραψα, <<Φόβος εγκατάλειψης>>.

Έφυγε με σταθερό βήμα. ‘Περίεργο είπε δεν πονώ πουθενά. Είναι δυνατόν;’

Ναι είναι!