Εμπειρίες Ανθρώπων
Σήμερα ήρθε η Μαρία για ενοχλήσεις στον αυχένα. Φορούσε κολάρο και μου φάνηκε ανήσυχη και λίγο θλιμμένη. Την γνώριζα πάντα δυναμική, με το γέλιο της έτοιμο να γεμίσει τον χώρο αλλά σήμερα μπήκε μέσα άλλος άνθρωπος. Νάταν ο αυχένας της; Μπα, κάτι άλλο συμβαίνει αναρωτήθηκα.
Με το καλημέρα, λέει, ‘δεν θα το πιστέψεις – είμαι έγκυος, στον τρίτο’.
Χάρηκα και την αγκάλιασα αλλά την ένοιωσα παγωμένη στη καρδιά. Δεν κατάλαβα γιατί.
Η Μαρία προσπαθούσε τα τελευταία τέσσερα χρόνια να κάνει παιδί. Η ίδια δεν το ήθελε και τόσο από ότι έλεγε, δεν ήταν έτοιμη. Της άρεσε η ζωή που ζούσε, το μαγαζί της, οι φίλες της, το γυμναστήριο της και αυτό το ονόμαζε ελευθερία. Ερχόταν αραιά και που για τραυματισμούς που αποκτούσε στο γυμναστήριο και η ζωή συνεχιζόταν.
Αλλά την είχαν στριμώξει στο περιβάλλον της, ιδιαίτερα ο σύζυγος και η πεθερά της. Την ήθελαν μητέρα, να κάνει παιδιά, άσε που είναι και τριάντα τριών χρονών! Η πίεση αυτή κατέληξε σε ένα ινομύωμα, οκτώ εκατοστά.
Τον περασμένο Νοέμβρη ήρθε με σκοπό να δουλέψουμε την δυνατότητα της να γίνει μητέρα. Μετά που συζητήσαμε αρκετά περί θέλησης μητρότητας αποφάσισα με την άδεια της να εργαστώ στη μήτρα, τουλάχιστον για να βοηθήσουμε το όργανο να ανταποκριθεί στο έργο του αν και η ίδια δήλωνε ανέτοιμη να γίνει μητέρα.
Με το πρώτο άγγιγμα, η μήτρα φάνηκε, ακίνητη, πρησμένη. Αισθάνθηκα τον θυμό της μήτρας και της είπα, ‘η μήτρα σου είναι θυμωμένη’. Δεν μου απάντησε. Κάτω από το εσώρουχο κοντά στον βουβώνα διέκρινα μια τομή. Μου είπε ότι είναι η τομή της καισαρικής που έκανε για να αφαιρέσει το ινομύωμα. Τότε κατάλαβα γιατί η μήτρα ήταν θυμωμένη. Τα λόγια της μου ήρθαν στο στόμα μου. ‘Είμαι θυμωμένη γιατί ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με κακοποίησαν. Εγώ τη δουλειά μου έκανα! Γιατί αυτή η βάναυση συμπεριφορά απέναντι μου;’. ‘Και τι μπορώ να κάνω εγώ -είπε η Μαρία- για να ξεθυμάνει;’. ‘Άκου η μήτρα είναι νοήμων Ον, -της είπα- αν της μιλήσεις θα σε ακούσει. Τα λόγια σου να είναι απλά και από καρδιάς, να, όπως μιλάς σε ένα μικρό παιδί. Φαντάσου το παιδί σου να έχει τιμωρηθεί για κάτι που έχει ενοχλήσει μάλλον εσένα, και να κλαίει σε μια γωνιά, με το αίσθημα της αδικίας να έχει μαυρίσει την καρδιά του; Τι θα κάνεις; Θα πας θα το αγκαλιάσεις και θα του εξηγήσεις γιατί το τιμώρησες. Την απάντηση στο γιατί περιμένει πρώτα αυτό το παιδί. Έτσι και η μήτρα σου. Περιμένει να ακούσει γιατί τιμωρήθηκε;’. ‘Μα δε την τιμώρησα, είχα ένα ινομύωμα και πήγα και το έβγαλα’. ‘Άκου πως μιλάς, και συ με θυμό μιλάς! Έχεις την εντύπωση ότι δεν έπραξες σωστά;’. ‘Ο γιατρός με φόβισε, μου είπε ότι με τέτοιο ινομύωμα δεν θα έκανα ποτέ παιδιά. Άσε που ήταν και επικίνδυνο!. Μπορούσε να εξελιχθεί άσχημα. Με πίεσε να μπω στο χειρουργείο. Δε ήθελα και την καισαρική, θα μου άφηνε σημάδι. Έχω σημάδι τώρα, και αν κάνω παιδί, πάλι με καισαρική είπε θα το γεννήσω’. ‘Ωραία, αυτά που μόλις τώρα μου είπες, πες τα στη μήτρα σου. Βάλε την παλάμη σου πάνω της και μίλησε της για τον φόβο σου, για την πίεση που δέχτηκες. Μίλα της για τα ειλικρινά συναισθήματα σου και στο τέλος ζήτα της συγγνώμη’.
Η Μαρία έφυγε βουρκωμένη εκείνη την ημέρα λέγοντας μου ότι θα το κάνει. Και να την πάλι πίσω πέντε μήνες μετά με το χαρμόσυνο νέο. Είναι έγκυος!. Μου είπε ότι μίλησε στη μήτρα της και ένοιωσε τέτοια αγαλλίαση που έκλαιγε όλη μέρα από τη συγκίνηση.
Ναι αλλά τώρα γιατί η θλίψη;
Το σώμα της αλλάζει, άλλα θέλει να φάει και άλλα τρώει. Λάτρης του κρέατος τώρα δεν μπορεί ούτε να το μυρίσει!. Αρχίζει να παίρνει κιλά και όγκο στην περιφέρεια. Σταμάτησε το γυμναστήριο, να περπατά, να βγαίνει με τις φίλες της, το μαγαζί την αηδιάζει. Στο σπίτι την έχουν βασίλισσα! Άνδρας, πεθερά, πανευτυχείς. Επιτέλους έγινε το θέλημα τους. Η Μαρία γκαστρώθηκε! Ο ρόλος αυτός την ερεθίζει καθώς κανείς δεν την αναγνωρίζει όπως πραγματικά είναι! Ποτέ δεν το έκαναν είπε. Και τώρα αισθάνεται βασίλισσα φυλακισμένη στον πύργο της.
Η μήτρα άκουσε και δέχτηκε την συγγνώμη. Ως νοήμων όργανο Αγάπης υπάκουσε στο έργο της και το εκτέλεσε.
Η Μαρία όμως τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό. Η εικόνα που είχε φτιάξει για την πάρτη της έσπασε, και τώρα δεν μπορεί να δεχτεί την νέα πραγματικότητα. ‘Με αγαπούν για αυτό που θέλουν να είμαι και όχι γι αυτό που είμαι. Και γω η ίδια δεν ξέρω ποια πραγματικά είμαι. Ξέρω ποια ήμουν, αλλά ποια στην πραγματικότητα είμαι;. Και τώρα θα γίνω και μητέρα, κάτι που δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα’, είπε με τα μάτια βουρκωμένα. Το πρόσωπο της όμως ήδη άρχισε να φωτίζεται.
Η αποδοχή του εαυτού της φόλιαζε στο στέρνο της. Εκεί εστιάστηκε η θεραπεία. Στον αυχένα έκανα εκτονώσεις. Και η Μαρία έφυγε χωρίς κολάρο και με το χαμόγελο στα χείλη.
Και το ταξίδι συνεχίζεται ….
