Η βασική τεχνική της Σπονδυλοθεραπείας, από την οποία πάντα αρχίζουμε και πάντα καταλήγουμε είναι το Α.Μ.Κ. ή Αργά Μικρά Κυκλάκια όπως την ονόμασε ο Ian Jarvis.
Βασίζεται στη δακτυλοπίεση, με τον αντίχειρα ή ακόμα και με όλα τα δάχτυλα.
Τα Α.Μ.Κ. είναι καταπληκτικά απλά και πάρα πολύ αποτελεσματικά στην ανακούφιση του ταλαιπωρημένου ιστού.
Πως γίνεται;
Με τις παλάμες μας, ‘σκανάρουμε’ το σώμα και στα σημεία που θα αισθανθούμε τον ιστό να είναι σφιγμένος, κάνουμε αργά μικρά κυκλάκια με τους αντίχειρες.
Και όταν λέμε αργά εννοούμε, πάρα πολύ αργά, σχεδόν ανεπαίσθητα, ακόμα καλύτερα, με την αόρατη κίνηση που δίνει η πρόθεση μας.
Αν και τα ονομάζουμε κυκλάκια στην πραγματικότητα είναι σπειροειδής κινήσεις. Στην επιφάνεια επαφής φαίνεται σαν να είναι κυκλάκια στο οριζόντιο επίπεδο, σε ενεργειακό όμως επίπεδο, η φορά της ενέργειας είναι σπειροειδής και κάθετη στο σώμα.
Αυτή την αίσθηση της σπιράλ πολύ συχνά την αντιλαμβάνονται οι θεραπευόμενοι και την ονομάζουν πράγματι σπιράλ. Άλλοι την αισθάνονται να εισχωρεί στο σώμα τους και άλλοι αντίθετα να εξέρχεται. Και στις δυο περιπτώσεις το αίσθημα σε σωματικό επίπεδο είναι ανακούφιση, ‘σαν να φεύγει η ένταση έξω από το σώμα’ όπως συχνά το περιγράφουν.
Όταν ρωτήσαμε τον Ian ποια είναι η σωστή φορά κίνησης, δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα, κεντρομόλα ή φυγόκεντρα, απάντησε να αισθανθούμε και να πράξουμε αναλόγως.
Πράγματι στο Σιάτσου ή στον βελονισμό, η περιστροφή γίνεται δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα ανάλογα τι διέγερση επιθυμούμε να κάνουμε, εκείνη της τόνωσης ή της διασποράς της ενέργειας.
Στην πραγματικότητα το ίδιο το σώμα οδηγεί τον θεραπευτή στην πράξη του μέσα από την διαίσθηση. Και η διαίσθηση αγάπης δίνει πάντα την ορθή πληροφορία!
Αν αναρωτιέστε ποια είναι η καλύτερη περιστροφή για να βοηθηθεί το σώμα, απλά κλείστε τα μάτια, συγκεντρωθείτε απόλυτα στην επαφή, στείλτε Αγάπη στον ιστό και αφήστε το δάχτυλο σας να κινηθεί στη φορά που εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται. Ακόμα και αν οδηγείται τα κυκλάκια αριστερά ή δεξιά με την αβέβαιη θέληση σας, να ξέρετε ότι η κάθετη σπιράλ περιστρέφεται στη φορά που συμφωνεί με το θέλημα της συμπαντικής ενέργειας. Ο συνδετικός κρίκος είναι και πάλι η αγάπη εκ μέρους του θεραπευτή αλλά και η πίστη εκ μέρους του θεραπευόμενου.
Θα έλεγα ότι η αγάπη του θεραπευτή κινεί τα κυκλάκια, η δε πίστη του θεραπευόμενου κινεί την σπιράλ. Εκεί ακριβώς που ενώνονται οι δύο αυτές πράξεις λαμβάνει χώρα η ίαση.
Αν βέβαια ο θεραπευτής δρα με Αγάπη ο δε θεραπευόμενος αντι-δρα με απώλεια πίστης, τότε το σώμα δεν λαμβάνει το σύνολο της ενέργειας που χρειάζεται. Η ίαση πυροδοτείται εν μέρη, ο πόνος ως έκφραση ανισορροπίας παραμένει, και ένας καινούργιος κύκλος αμφιβολιών και ανασφάλειας ξεκινά το ταξίδι του.
Πού κάνουμε Α.Μ.Κ.;
Στην Σπονδυλοθεραπεία διακρίνουμε την ιστική ανισορροπία σε σφιγμένο ή διατεταμένο ιστό, ανισορροπία που εκφράζεται με υποκινητικότητα στην περιοχή και τοπικά εστιασμένο πόνο στη δακτυλοπίεση. Κοινό χαρακτηριστικό στους διατεταμένους ή σφιγμένους μύες είναι ότι μπορεί να αναπτύξουν αυτό που ονομάζουμε οζίδια, δηλαδή μικροσκοπικές περιοχές διογκωμένου σφαιρικού ιστού. Σε ένα άλλο άρθρο θα τα περιγράψουμε ποιο αναλυτικά. Α.Μ.Κ. κάνουμε κάθε φορά που συναντάμε ένα οζίδιο, σε ένα διατεταμένο ή σφιγμένο ιστό αλλά και στις εκφύσεις των μυών. Παραμένουμε στην περιοχή έως ότου υποχωρήσει το οζίδιο ή όταν αισθανθούμε ότι ο ιστός γίνεται λίγο πιο μαλακός. Αν το οζίδιο δεν υποχωρεί, προχωράμε στο επόμενο σημείο. Η απελευθέρωση συνοδεύεται με μικρο-διατάσεις των ινών, κινητοποίηση και εκτόνωση.
